بررسی رابطه شیوه های فرزند پروری با هیجان خواهی و خلاقیت در دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر سنندج

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری و هیجان خواهی با خلاقیت اختصاص داشت. نمونه آماری پژوهش را 390 دانش آموز پسر دبیرستانی شهرسنندج که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند تشکیل می داد (16160 = n ). به منظور گردآوری اطلاعات مربوط به متغیر های پژوهش از پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند، پرسشنامه هیجان خواهی زاکرمن و آزمون خلاقیت عابدی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی و تحلیل رگرسیون چند متغییره ( گام به گام) صورت گرفت. نتایج نشان داد که: بین هیجان خواهی و خلاقیت دانش آموزان رابطه معنا دار وجود دارد. بدین معنی که با افزایش هیجان خواهی، خلاقیت افزایش می یابد و یا بالعکس. بین شیوه های فرزند پروری و خلاقیت دانش آموزان رابطه معنا دار وجود دارد. بین شیوه های فرزند پروری و هیجان خواهی دانش آموزان رابطه معنا دار وجود دارد. شیوه های فرزند پروری استبدادی ، آزادگذاری و مقتدارنه و هیجان خواهی قادر به پیش بینی خلاقیت دانش آموزان هستند وسهم آنها از شیوه فرزندپروری استبدادی تا هیجان خواهی کاهش می یابد.